مقدمه : با توجه به شیوع بالای گواتر به منظور بررسی نقش خودایمنی تیرویید در ایجاد گواتر 10 سال بعداز شروع برنامه همگانی غنی سازی نمک با ید ، بر آن شدیم تا در یک بررسی مورد - شاهدی سطح تیرویید پراکسیداز (Anti TPO)  وآنتی تیروگلوبولین (Anti TG ) را در افراد مبتلا به گواتر ساده را با افراد سالم مقایسه کنیم. روش بررسی : از بین افراد مراجعه کننده به درمانگاه داخلی – غددکه دارای تستهای عملکرد تیرویید طبیعی بودند به روش غیراحتمالی آسان افرادمبتلا به گواتر ساده به عنوان گروه مورد و افراد بدون گواتر به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند و در هر دو گروه Anti TPO و Anti TG اندازه گیری شد. یافته ها :تعداد 105 بیمار مبتلا به گواتر ساده 89 نفر در گروه کنترل بودند.36 نفراز گروه مورد (3/34 %)و 17 نفر از گروه کنترل (1/19 %)Anti TPO افزایش یافته داشتند(0.018 = (p value و45نفر از گروه مورد (9/42 %)و21 نفراز گروه کنترل (6/23 %) Anti TG افزایش یافته داشتند. p value=0.005)). نتیجه گیری : باتوجه به شیوع این آنتی بادی ها در افراد مبتلا به گواتر ساده به نظر میرسد که خودایمنی تیرویید یکی از علل مهم گواتر ساده بعد از برنامه همگانی غنی سازی نمک با ید باشد و در این میان افزایش مصرف ید خود می تواند در افزایش خودایمنی تیرویید دخیل باشد.    

زمینه و هدف: سقط خودبخودی، یکی از عوارض شایع حاملگی است که علت آن در بسیاری از موارد غیر قابل توجیه باقی می ماند. در برخی تحقیقات، به نقش آنتی بادی های ضد تیروئید در ایجاد سقط های خودبخودی اشاره شده است. هدف این مطالعه، تعیین ارتباط بین سقط جنین و وجود آنتی بادی های ضد تیروئید در خون مادر می باشد.روش تحقیق: در این مطالعه مورد- شاهدی، 102 زن 15 تا 45 ساله مراجعه کننده به بیمارستان هاجر یا کلینیک وابسته دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، به روش در دسترس انتخاب شدند. 51 زن که به دلیل سقط، مراجعه کرده بودند، به عنوان گروه مورد و 51 زن باردار با سن حاملگی کمتر از 20 هفته، به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. بررسی بر روی نمونه خون بیماران با TSH نرمال، برای بررسی آنتی بادی های ضد تیروئید انجام شد. مقادیر بالاتر از 50 IU/ml و 75 IU/ml، به ترتیب برای آنتی بادی ضد تیروئیدپروکسیداز (TPO-Ab) و آنتی بادی ضد تیروگلوبولین (TG-Ab)، مثبت تلقی شد. یافته های حاصل از مطالعه، با آزمون های تی تست گروه های مستقل و کای دو با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از 51 زن مورد مطالعه، مقادیر18 AntiTPO-Ab نفر مثبت بود که 10 نفر از آنها، در گروه مورد و 8 نفر در گروه شاهد قرار داشتند. از 18 نفر دارای AntiTG-Ab مثبت، 11 نفر در گروه شاهد و 7 نفر در گروه مورد بودند. تفاوت بین گروه کنترل و مقادیر (P=0.468) AntiTPO-Ab و (P=0.675) AntiTG-Ab معنی دار نبود.نتیجه گیری: احتمالا بین سقط جنین و وجود آنتی بادی های ضد تیروئید در خون مادر، ارتباطی وجود ندارد. شاید دیگر علل سقط مانند برخی از انواع عفونت ها، مصرف سیگار تاثیر داشته باشند که نیاز به مطالعه بیشتر دارد.

پیش زمینه و هدف: سلیاک یک اختلال خودایمنی با درگیری روده کوچک است که به واسطه مصرف گلوتن ایجاد می شود. علاوه بر عوارض ناشی از درگیری دستگاه گوارشی، عوارض متعدد خودایمنی به ویژه بیماری های خودایمن تیروئید نیز در این بیماران شایع است. هدف این مطالعه بررسی شیوع بیماری های خودایمن تیروئید در کودکان سلیاکی ارومیه جهت مدیریت بهینه درمان آن ها بود. مواد و روش کار: در این مطالعه مقطعی، از کودکان اهل ارومیه که سلیاک آن ها قبلاً تأیید شده بود، نمونه خون وریدی گرفته شد. تست های آنتی ترانس گلوتامینازبافتی (anti-tTG) جهت تأیید تشخیص، تست های (anti-TPO) Antithyroid Peroxidase antibody و Antithyroglobulin Antibody (anti-TG) جهت غربالگری بیماری خودایمن تیروئید، ونیز تست Thyroid stimulating hormone (TSH) جهت بررسی عملکرد غده تیروئید به روش الایزا انجام شدند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون مجذور کای مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: هفتادوهفت بیمار با میانگین سنی 84/11 در مطالعه شرکت کردند که 30 نفر از آن ها مذکر و 47 نفر مؤنث بودند. تست Anti-TPO در 9/3درصد و تست Anti-TG در 7/11درصد بیماران مثبت بود که همگی مؤنث بودند. اختلاف در دو جنس در مورد Anti-TG ازلحاظ آماری معنی دار بود (p= 0/023). در اغلب بیمارانی که Anti-TPO مثبت داشتند، تست Anti-TG نیز مثبت بود، و همبستگی مثبت معنی دار (82/0 R=) بین این دو تست دیده شد. در 26 درصد بیماران کم کاری و در 3/1 درصد پرکاری تیروئید دیده شد. در بیماران سلیاکی که Anti-TPO در آن ها مثبت بود، 7/66 درصد و در آن هایی که Anti-TG مثبت بود، 5/45 درصد کم کاری تیروئید دیده شد که ازلحاظ آماری معنی دار نبودند (12/0 p=). بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بیماری های خودایمن تیروئید در کودکان سلیاکی به ویژه در جنس مؤنث بالا است. لذا بررسی مرتب عملکرد غده تیروئید و پایش اتوآنتی بادی ها در بیماران سلیاکی جهت مدیریت بهینه هر دو بیماری ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: مصرف سیگار، با کاهش غلظت سرمی TSH، خطر پایین تر کم کاری تیرویید و احتمالا، فراوانی پایین تر اتوایمنوتیرویید مرتبط می باشد. مطالعات متعدد جمعیتی در مناطق کمبود ید ارتباط سیگار را با عملکرد تیرویید نشان داده اند ولی مطالعات جمعیتی مشابه در مناطق با کفایت ید بسیار اندک می باشد. هدف از این مطالعه بررسی این موضوع که آیا ارتباطی بین سطح سرمی TSH و آنتی بادی ضد پراکسیداز با کشیدن سیگار وجود دارد، می باشد.روش ها: در یک مطالعه مقطعی در قالب مطالعه قند و لیپید تهران به صورت تصادفی 1558 فرد با عملکرد تیرویید طبیعی و بدون سابقه بیماری تیرویید بررسی شدند.TSH و TPOAb از نمونه سرم ناشتا اندازه گیری شد. نمونه ها به دو گروه سیگاری و غیرسیگاری طبقه بندی شدند.یافته ها: میانگین Ln TSH در سیگاری ها به طور معنی داری کمتر از غیر سیگاری ها بود (0.36±0.82 در مقایسه با 0.6±0.82، P<0.001). احتمال وقوع هایپوتیروئیدی در سیگاری ها به وضوح کمتر از غیر سیگاری ها بود (%95 CI=0.2-0.8، OR=0.4). میزان مثبت بودن TPO Ab در غیر سیگاری ها به طور معنی داری بالاتر از سیگاری ها بود. (%13.5 در مقایسه با %6.7، P<0.001).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد کشیدن سیگار با سطح پایین تر TSH سرم، احتمال کمتر وقوع هایپوتیروییدی و اتوایمیونیتی تیرویید همراه است.

زمینه: دیابت نوع یک شایعترین بیماری متابولیک در جهان است. بیماریهای خودایمنی تیروئید شایعترین اختلال غدد درونریز همراه با دیابت نوع یک است و در صورت بروز کم کاری تیروئید بر سیر درمان و کیفیت زندگی این بیماران تاثیر میگذارد.هدف: مطالعه به منظور مقایسه آنتی بادیهای ضدتیروئید در افراد (کودک و نوجوان) مبتلا به دیابت نوع یک با افراد سالم انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه تحلیلی 65 فرد مبتلا به دیابت نوع یک و 65 فرد سالم مراجعه کننده به مرکز آموزشی - درمانی قدس قزوین در سال 1389 با استفاده از روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. میزان آنتی بادی ضدتیروگلوبولین (Anti-TG) و تیروپراکسیداز (Anti-TPO) و هورمون های TSH و 4 T اندازه گیری شدند. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای و تی مستقل تحلیل شدند.یافته ها: دو گروه از لحاظ سن و جنس تفاوت معنی دار آماری نداشتند، ولی تفاوت صدک شاخص توده بدنی بین دو گروه معنی دار بود (P=0.049).Anti-TG 7 نفر از افراد دیابتی (10.8%) و یک نفر از افراد سالم (1.5%) مثبت و تفاوت بین دو گروه معنی دار بود (P=0.049). Anti-Tpo در 11 فر دیابتی (%16.9) و 2 نفر از افراد سالم (%3.1) مثبت و تفاوت بین دو گروه معنی دار بود (P=0.024)، 7 فرد دیابتی (%10.8) افزایش TSH و کاهش T4 (کم کاری دیابت آشکار) و 3 فرد سالم (%4.6) افزایش TSH و T4 طبیعی (هیپوتیروئیدیسم تحت بالینی) داشتند. میزان در دو گروه T4 تفاوت معنی داری داشت (p=0.007)، ولی تفاوت میزان TSH از لحاظ آماری معنی دار نبودند.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، به نظر میرسد فراوانی نسبی تیروئیدیت هاشیموتو در افراد مبتلا به دیابت نوع یک از افراد سالم بیشتر است. لذا انجام آزمون های عملکرد تیروئید (TFT) و آنتی بادی های ضدتیروئید در این بیماران جهت تشخیص زودرس اختلال های خود ایمنی تیروئید، پیشگیری از بروز عوارض اختلال های تیروئیدی و درمان به موقع ضروری است.

زمینه و هدف: آنتی بادی های نوترکیب نسل جدیدی از آنتی بادی های مونوکلونال می باشند که با روش های جدید بیولوژی مولکولی ساخته می شوند. این آنتی بادی ها معمولا توسط فن آوری نمایش بر روی سطح فاژ از کتابخانه های فاژی ایمن یا غیرایمن بر علیه آنتی ژن مورد نظر جدا می گردند و از آنها جهت تشخیص و درمان برخی از بیماری ها و همچنین شناسایی تعداد زیادی از آنتی ژن ها استفاده می شود.در موارد تشخیصی، تشکیل کمپلکس آنتی بادی آنتی ژن بایستی به نحو ردیابی می شود که از روش های گوناگونی جهت آشکارسازی آنها استفاده می شود. هدف از انجام این تحقیق رنگ آمیزی یک فاژ آنتی بادی نوترکیب ضد آنتی ژن K99 توسط دو رنگ مخصوص رنگ آمیزی پروتئین ها و سنجش فعالیت فاژ رنگ آمیزی شده در تشخیص مستقیم فیمبریه K99 می باشد.روش بررسی: فاژمید وکتور حامل ژن آنتی بادی ضدفیمبریه K99 را پس از خالص سازی به سلول E.coli سویه TG1 انتقال داده تا این آنتی بادی به شکل Phage-scFv بیان گردد. پس از بیان آنتی بادی فوق و خالص نمودن آن، با استفاده از رنگ های Coomassie brilliant blue و Disperse Red dye 60 اقدام به رنگ آمیزی آن نموده و توانایی شناسایی آنتی بادی رنگ آمیزی شده نسبت به آنتی ژن K99 خالص مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: رنگ آمیزی فاژ آنتی بادی با هر دو رنگ فوق قابل انجام بوده و آنتی بادی مذکور بعد از رنگ آمیزی قادر به شناسایی آنتی ژن K99 می باشد.نتیجه گیری: می توان از رنگ های فوق که قابلیت رنگ آمیزی پروتیین ها را دارند و همچنین باعث تخریب ساختار آن ها نمی شوند در رنگ آمیزی فاژ آنتی بادی ها بهره جست و از آنها در جهت شناسایی آنتی ژن مربوطه استفاده نمود.

زمینه: هایپرامزیس گراویداروم یکی از عوارض جدی حاملگی است که می تواند سبب اختلال سلامت مادر و جنین شود. هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط آنتی بادی ضد هلیکو باکتر پیلوری با بیماری هایپرامزیس گراویداروم انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه مورد - شاهدی که در سال 1381 در بیمارستان قدس زاهدان انجام شد، 40 زن مبتلا به هایپرامزیس گراویداروم از نظر وجود و تیتر آنتی‎بادی ضد هلیکوباکتر پیلوری با40 زن حامله طبیعی که از نظر سن، سن حاملگی، تعداد زایمان و وزن همسان بودند، مقایسه شدند. IgG ضد هلیکوباکتر پیلوری به روش الیزا بررسی شد. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای و تی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: IgG ضد هلیکوباکتر پیلوری در سرم 34 نفر از مبتلایان به هایپرامزیس گراویداروم (%85) و 21 نفر از گروه شاهد (% 5/52) مثبت و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (p=0.002). میانگین عیار آنتی بادی در گروه مورد 42.66±38.13 و در گروه شاهد 21.70±22.34 واحد بین‎المللی در میلی لیتر بود و اختلاف دو گروه از این نظر معنی دار بود (p=0.0026).نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، بین هایپرامزیس گراویداروم با مثبت بودن و عیار آنتی بادی ضد هلیکوباکتر پیلوری ارتباط معنی دار وجود دارد.